Kiedy okazało się, że Chelsea wydała za darmo transfer byłego gracza Ajax, Mediolanu i Barcelony, wiele osób było słusznie zachwyconych.
Ale obiecujący transfer okazał się porażką po zmianie kierownictwa: Gianluca Vialli, który podpisał Holendra, odszedł i został zastąpiony przez Claudio Ranieri. Nie znalazłem ostatniego miejsca dla Bogarda – i nie próbowałem. Wysoki obrońca ostatecznie poszedł na pole dziewięć razy – pomimo imponującej pensji 40 tysięcy funtów tygodniowo. W tym samym czasie pozostał w Chelsea przez cztery lata – klub odmówił wszystkich ofert wynajmu.
Mark BOSNICH (Manchester United – Chelsea, 2001)
Tylko ser w pułapce na myszy? 12 nieudanych darmowych przelewów w Anglii
“Okropny profesjonalista”, jak nazwał go Sir Alex Ferguson, wrócił na Old Trafford w 1999 roku. Ale spotkanie z byłym klubem nie było radosne: Fabien Barthez zepsuł wszystkie plany, co zmusiło Australijczyków do opuszczenia Czerwonych Diabłów w 2001 roku. Postanowił pojechać do Chelsea, gdzie zaproponowano mu kontrakt na 18 miesięcy i szansę na stałe zastąpienie Carlo Cudicini.
Ale biorąc udział w 11 meczach, 30-letni bramkarz został zwolniony z powodu wyników testu dopingowego. Sam Bosnich twierdził, że nie ponosi winy za nic, a generalnie to, że kokaina włożył coś do swojego napoju.
“Byłem zszokowany. Okropny czas. Miałem podejrzenia, kto jest winny, ale postanowiłem nic nie robić. Myślałem: będę taki, jak ty mnie widzisz.
Arnau Riera (Barcelona – Sunderland, 2006)
Sunderland nie tak często podpisuje zawodników prosto z Barcelony, więc fani mieli coś do radości po podpisaniu Arnau Riery. W końcu mówimy o kapitanie Leo Messi w zespole rezerwowym … Ale ten transfer niczego nie przyniósł.
W rezultacie Riera prawie nie grała dla “czarnych kotów”, a on niczego nie pamiętał.
Ian RASH (“Liverpool” – “Leeds”, 1996)
Po drugim przybyciu na Anfield, Ian Rush wciąż opuszczał Liverpool latem 1996 roku. Postanowił spróbować szczęścia w Leeds, który właśnie zakończył sezon na 13 miejscu.